امروزه با استفاده از کاردرمانی در منزل میتوان بیماری پارکینگسون را به خوبی کنترل کرد. در این روش با استفاده از تمریناتی که توصیه میشود، بیمار موردنظر میتواند تا حد زیادی از پیشرفت بیماری خود پیشگیری کند.
بیماری اس ام ای (آتروفی عضلانی نخاعی) و درمان های تایید شده آن
۴. تغییرات در راهرفتن: یکی از علائم اولیه این است که در هنگام راهرفتن، حرکت آزادانهی بازوها متوقف و قدمها کوتاهتر و راهرفتن دچار نوسان میشود.
با گذشت زمان ، اثربخشی داروهای پارکینسون کاهش می یابد. در مرحله دیررس پارکینسون ، عوارض جانبی برخی داروها ممکن است از مزایای آن بیشتر باشد.
پارکینسون، اختلال سیستم اعصاب مرکزی است که در آن قسمتی از مغز که مسئول حرکات است، درگیر می شود. تخریب عصبی می تواند منجر به کاهش سطح دوپامین شود، ماده شیمیایی مغز که حرکات را کنترل می کند. دوپامین، نقش مهمی را در عملکردهای فیزیکی و ذهنی بر عهده دارد که از جمله آن ها می توان به حرکات اختیاری، ادراک و یادگیری، خلق و خو، حافظه، رفتارهای عمومی اشاره کرد.
بیماری پارکینسون، با التهاب همراه است. در نتیجه محقیقین همواره به دنبال کشف اثرات ضد التهابی اسید چرب امگا ۳ هستند.
استراحت کافی ، ورزش و رژیم متعادل مهم است. گفتاردرمانی ، کاردرمانی و فیزیوتراپی نیز می توانند به بهبود ارتباطات فرد و توانایی مراقبت از خود کمک کنند.
اما در بیماری پارکینسون شدید هر صورت ، تشخیص ، ارزیابی و درمان این بیماری از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.
متاسفانه هیچ نوع درمانی جهت بهبودی یا کند کردن روند سیر این بیماری وجود ندارد اما عوامل ژنتیکی و زیست محیطی نقش موثری در ابتلا به این بیماری ایفا می کنند.
درحدود ۲۵درصد از افرادی که گفته میشود به پارکینسون دچارند، درواقع مبتلا به پارکینسون نیستند. برای تأیید این بیماری لازم است به پزشک متخصص مراجعه شود.
نوار مغز چیست و چقدر طول میکشد؟ تقاوت نوار مغز سالم و ناسالم در کودکان اوتیسم و بیش فعال
صفحه اصلی اینستاگرام کانال آپارات گالری ویدئو درباره دکتر تماس با دکتر
در این مرحله استقلال فرد مبتلا به پارکینسون کمتر می شود. در مرحله ۴، می توان بدون کمک ایستاد.
وراثت : به ندرت اتفاق می افتد که این بیماری از والدین به کودکانشان انتقال یابد. در بیشتر موارد می توان گفت که پارکینسون ارثی نمی باشد. در صورتی که عضو درجه یک خانواده به پارکینسون مبتلا باشد ممکن است ۳ درصد خطر ابتلا را در افراد دیگر خانواده بیشتر کند این بدان معنی است که خواهر ، برادر ، پدر و یا مادر که دارای این بیماری می باشند کمی خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهد.